Ons verslag
3-daagse wandeltocht aan onze kust
Op 1 januari 2022 besloot ik, om alvorens de familie te bezoeken, toch eerst een korte wandeling te doen aan de zee.
Eens goed uitwaaien na een leuke feestnacht.
Half moe op pad begint de zeelucht haar werk te doen en word ik enthousiaster van het wandelen.
Door de pracht van de zee met het strand vol schelpen en de duinen begint er zoals bij velen een goed voornemen te broeden.
Bij mij was het deze, dit jaar wandel ik de volledige Belgische kust af. ‘Alleen of met vrienden maakt mij niet uit’ zei ik, ik doe dat gewoon!
In april leg ik het idee voor aan enkele vrienden. Na een paar rare blikken en een woordje uitleg begint het bij hen toch ook te kriebelen en plannen we een weekend in.
Het weekend van 10-11-12 juni is het tijd om de kust te verkennen.
Dag 1
Op 10 juni is het moment dan aangebroken. We stopten allemaal een beetje vroeger met werken. (Ja, wij hebben ook nog een gewone dagjob.) En hop, de trein op naar De Panne om daar de eerste kilometers te zetten voor onze tocht. Aangekomen in De Panne, beginnen we een klein tochtje naar de grens van om en bij de 5km, want we willen dit goed doen.
Onderweg stapten we door de deur van Plopsaland. Op dit tochtje passeer je dus langs Plopsaland en wandel je het best het natuurreservaat De Westhoek in, anders is het maar een saaie twee-vaks baan.
Eenmaal aan de Franse grens beslissen we de kustlijn af te wandelen, aangezien we het natuurreservaat al doorstapt hadden.
In dit natuurreservaat kan je tal van prachtige wandelingen doen zoals het Grenspad, Krakeelpad, Westhoekwandeling en meer.
Na het stukje kust trekken we wat meer richting het duinenlandschap dat hierachter schuilt. Zo wandel je doorheen enkele kleine bosjes en duinen om uit te komen aan de Doornpanne en de Hoge Blekker. Dit stuk is eventjes pittig vooral door de klim. Maar eenmaal boven en uit het zand werden we beloond op een prachtig uitzicht over de Doornpanne en haar 2 vijvers. In dit natuurdomein liggen de wandelingen Doornpannewandeling en de Ijsvaarderswandeling.
Het stuk in de Doornpanne is nog goed bewandelbaar doordat het merendeel verhard is. Eenmaal in het deel Witte Burg en de plaatsduinen is het hier lastig stappen door het zachte zand en de duinen die je moet beklimmen. Maar de rust en natuur maken dit echt een stukje dat de moeite waard is. Na de plaatsduinen wandelden we, een beetje puffend, naar het strand waar we genoten van de verfrissende wind en het verkoelende water. Zo trokken we richting Nieuwpoort. Wil je deze tocht spreiden over drie dagen dan is Nieuwpoort eigenlijk wel de ideale eerste stop.
Met een kleine rustpauze in Nieuwpoort was het tijd voor een overzetje over de Ijzer. Het veer hier is steeds gratis en vaart elke 10 minuten op en af. Als je het bootje net gemist hebt, moet je maximaal een half uurtje wachten eer je aan de overkant bent. Door het veer sneden we dus een stukje af maar we gingen voor de leuke ervaring van de bootjes nu we toch aan de kust zijn. Na Nieuwpoort trekken we vlotjes door richting Westende en Middelkerke waar het wel leuk wandelen is op de dijk. Je kan er heerlijk verpozen en je vindt er ook tal van beelden van stripfiguren.
Eenmaal we Middelkerke gepasseerd zijn, gaan we terug een stukje landinwaarts waar we wandelen tussen de duinen. We wandelen over verharde wegen en komen zo aan de Atlantikwall Raversyde. In dit park is het leuk stappen tussen wat grasvelden en bomen. Na het park kwamen we uit aan een klein kapelletje voor het St. Raphaelkerkje. Aan dit kapelletje staat er ook een babbelbank waar je een praatje kan slaan met mensen die daar ook nood aan hebben. Best wel interessant. Als we meer tijd hadden zouden we hier eigenlijk wel eens gebruik van gemaakt hebben.
Na een stukje Mariakerke waar de markt zich vol op gang trok, komen we aan in Oostende. Daar wandel je langs de Koninklijke Gaanderijen wandelt die dringend aan renovatie toe zijn. En zo eindigen we aan het Kursaal van Oostende. Want, het is hier dat wij overnachten na zo’n 35 kilometer gestapt te hebben. Na een verfrissende douche, die heerlijk aanvoelt aan de voetjes, is het tijd voor een hapje. Hiervoor trekken we naar ’t Zeezotje, waar je lekker kan eten aan eerlijke prijzen. Achter een goed vullende maaltijd sluiten we af met een drankje in ’t Botteltje. Om dan onder de lakens te kruipen. Want morgen is er nog een lange dag te gaan en de voetjes hebben de rust nodig.
Mocht je de trip doen over 3 dagen, dan zou ik aanraden te stoppen in De Haan.
Dag 2
Na een verkwikkende nachtrust is het tijd om via het veer van Oostende naar fort Napoleon te gaan. Dan komen we aan de surfclub op de Spinoladijk. Na een korte helling banen we ons een weg door de duinen van Bredene. Er is een klein stukje steenweg hiertussen maar eenmaal terug in de duinen is het stevig wandelen tussen de nauwe paadjes. Eenmaal aan het hek van de golfclub kan je kiezen om of op het strand te wandelen of op de duinenklif te blijven. Wij bleven hierop en hebben volop genoten van dit stukje. Het uitzicht is heel mooi en de bloemen die hier groeien vormden een leuke variatie. Een beetje moe en uitgezweet was het tijd voor een verfrissing aan de lokale strandbar.
Ondertussen zijn we dus al aan de Vosseslag in De Haan en is het tijd voor een stukje bos. Dit door het Vossenhol en de duinbossen van De Haan. Op een warme dag, zoals het bij ons was, is dit een lekker verfrissend stukje met vlot bewandelbare paden. Wat een verschil met de duinen. Eenmaal uit het bos zijn we direct in het centrum van De Haan waar hoogbouw nog uit den boze is en alles wat charmanter is door het belle-epoque gevoel van vroeger. Dit is naar mijn gevoel toch wel de mooiste gemeente van de kust en straalt zelf bij relatieve drukte rust uit. Hier wandelen we dus lekker door het centrum en het park waar er tal van activiteiten zijn. We nemen de en tijd voor een ijsje. Na de verpozing is het tijd om terug aan te zetten naar Wenduine waar we onze middagpauze gepland hebben. Maar dit gaat niet zonder eerst eens te pauzeren aan het bankje waar Albert Einstein zit. Hij heeft hier namelijk nog eventjes gewoond.
Via het Wonderbos komen we aan in Wenduine en hebben we afscheid genomen van de GR5A wandelroute. Vanhieruit is het tijd voor knooppunten en ons eigen willetje. Na een heerlijke lunch die toch wel enig geduld vergde is het tijd voor deel 2 van de wandeling van vandaag. De pijntjes beginnen toch op te komen bij enkele van ons in de groep maar we zijn standvastig en gaan vastberaden door tot het eind.
Van Wenduine wandel je heel vlot richting Blankenberge en ook hier kan je een veerbootje nemen. Deze is met 1 euro wel betalend. Met een stukje dijk achter de kiezen komen we uit aan de bekende pier van Blankenberge. Deze ondergaat momenteel grondige renovatiewerken, maar je kan nog steeds naar het einde gaan dankzij een ingenieus staaltje werk.
Het blitzbezoek aan Blankenberge heeft ons terug in de duinen gestuurd. Dit keer zijn er verharde stukken, wat wel eens aangenaam wandelen is door de duinen. We kunnen tempo maken en hopen zo toch nog op het voorziene uur aan te komen. Hier gaat het zoals reeds gezegd vlotjes en zo is Zeebrugge al een feit. Zeebrugge is meer dan enkel de haven. Hier kan je rustig wandelen en genieten van 2 verschillende delen. Enerzijds is er het strand en de dijk, anderzijds kan je langs de oude haven wandelen en een pittoresk vissersdorp ontdekken tussen de grootsheid van de haven.
We zijn aangekomen in de laatste gemeente op ons pad en dat is Knokke-Heist, hier beslissen we te wandelen langs de dijk in Heist en eventjes verkoeling te zoeken in het Directeur-generaal Wilemspark, hier zijn er enkele leuke speelzones voorzien voor de kinderen. Via het park komen we in de deelgemeente Duinbergen aan. We banen ons een weg terug naar de dijk. Vanaf nu blijven we op de dijk en het strand. Eenmaal in het mondaine Zoute wordt de bebouwing weer wat lager en open waardoor je echt wel merkt dat de finish nabij is want het Zwinpark grenst hieraan. Dan is het zover, de bebouwing is weg. We gaan over de dijk richting de Haas. Het is hier dat de dijk eindigt en we nog een stukje duinen moeten overwinnen om echt tot de grens te geraken. Dit is het officiële einde van de tocht, maar we moeten natuurlijk nog terug thuis geraken.
Hiervoor keren we een stukje terug door de Zwinduinen waar het vlot wandelt en nemen. We nemen de bus richting het station.
Bij deze zit ons meerdaags wandelavontuur erop en komen we moe maar voldaan thuis aan. Iedereen is tevreden over de wandeling en we beslissen dat er meer zo’n avonturen moeten komen maar niet volgende week aangezien we nu wat welverdiende rust willen.
Bedankt om dit verslag te lezen en hopelijk inspireert het u om zich te wagen aan deze wandeling. Wij raden het alvast aan!!!
Download de route
Lees meer inspiratie
Ontvang gratis wandel- en fietsinspiratie.